Jak dobrze i mądrze upomnieć kogoś, kiedy widzimy, że robi coś złego? O konkretnych krokach, które powinniśmy wykonać.

W niedzielnej Ewangelii Jezus zadaje bardzo ważne i niełatwe pytanie.

Chcesz się modlić, ale wciąż rozpraszają Cię różne myśli, codzienne sprawy, wątpliwości, troski, radości, sukcesy? Są na to konkretne sposoby. Sprawdź!

Piotrze, dziękuję Ci, że zrobiłeś ten krok w fale ku Jezusowi, który z galilejskiego rybaka uczynił Cię rybakiem ludzi.

Spójrz teraz na Twoje ręce, masz w nich jedynie pięć chlebów i dwie ryby... A Ty przecież musisz dzisiaj tłumy nakarmić. Uwierz, że to możliwe!

Czy doceniamy to, co mamy wokół siebie, te skarby o bezczennej wartości dla naszego życia?

Kto wie, czy rzeczywiście czasem zbytnia pewność, hardość, przykładność nie bywa zewnętrznym wyrazem ludzkiej pychy. Sam Apostoł Paweł powiedział, że moc w słabości się doskonali.

Jezus wzywa i ciebie i mnie do wolności, do życia całą pełnią w przyjaźni z sobą i z ludźmi, nawet, jeśli ściska cię czasem klamra niezrozumienia czy wręcz nienawiści.

Może potrzebny nam jest taki czas, żebyśmy docenili wartość tego, co mamy?

Wiele już znamy modlitw od dzieciństwa, ale dzisiaj chcę zwrócić uwagę na jedną specyficzną – modlitwę uczuć. Bo uczucia, choć tak ważne dla nas, bywają podczas modlitwy zaniedbywane, a wręcz odrzucane.

Komentarz księdza Andrzeja Pyttlika do ewangelii z Pierwszej Niedzieli Wielkiego Postu